Eileen Grey en het modernistische meesterwerk

Hoewel Eileen Gray zelden haar werken signeerde, hebben ze een onmiskenbare elegantie en subtiliteit. Ze zijn rigoureus en goed uitgebalanceerd en lossen vaak een ongewoon praktisch probleem op - een bewijs van Gray's eigen manier van leven en omgaan met beperkingen.

Deze benadering wordt weerspiegeld in de architectuur. Het huis zelf is vrij eenvoudig, een witte rechthoekige doos van 132 vierkante meter die op betonnen pilaren rust. Maar aan de binnenkant worden deze vierkante meters volledig benut.

Dit geldt ook voor de buitenomgeving, waar je verschillende bijzondere kenmerken kunt ontdekken. Zoals het ‘winter-solarium’, een betegelde, zwembadachtige formatie die een halve meter in de grond verzonken is. In deze serre socialiseerde Gray met zijn gasten tijdens de winter, waar ze - uitgestrekt op de tegels - de stralen van de winterzon opvingen en cocktails dronken. Het lijkt misschien vreemd vandaag de dag, maar in de jaren 1920 en 30 was zonnebaden een van de pijlers van een gezond leven.

In deze serre socialiseerde Gray met zijn gasten tijdens de winter, waar ze - uitgestrekt op de tegels - de stralen van de winterzon opvingen en cocktails dronken.

Tegenwoordig is de villa eigendom van de Franse staat en wordt beheerd door een stichting. Toen het werd overgenomen, was er niet goed voor E-1027 gezorgd; het was in verval geraakt en had dringend behoefte aan restauratie, wat met grote zorg en donaties werd gedaan. Hierdoor zijn er verschillende interessante details naar voren gekomen, zoals de leren brievenbus. Een replica van de brievenbus, gemaakt door Hermès, werd onlangs op een veiling verkocht en zou nu in het bezit zijn van de Prins van Monaco.

Van buitenaf ziet het huis eruit als een boot die op de rotsen is gestrand. Deze maritieme inspiratie wordt versterkt door een reddingsboei op de gevel en het kleurenpalet van de kamers in zacht marineblauw, bordeauxrood, wit en een grijs-beige schaal. Een luchtige sfeer met veel geometrie en lijnwerk.

Gray was een genereuze gastvrouw die haar villa vaak uitleende aan gasten. Een van deze gasten was de Zwitsers-Franse architect en alleskunner Le Corbusier, die verschillende grote muurschilderingen in de villa maakte in opvallend grijze kleuren. Iets wat niet helemaal in harmonie is met het verder goed doordachte kleuren- en materialenpalet.

Een andere persoon die vaak in de logeerkamer verbleef, was Eileens zus Thora, die de gewoonte had haar ontbijt in bed te eten. Dit inspireerde de ontwerpster om het ontwerp te maken dat haar meest succesvolle zou worden: de Verstelbare Tafel E-1027.

Het ingenieuze bijzettafeltje, dat over een bed of zitmeubel kan worden geschoven, werd in 1927 voltooid, maar was in een periode van drie jaar ontworpen en aangepast met prototypes. Het ontwerp bestaat uit een verchroomd stalen buisframe met een open onderkant en een in hoogte verstelbaar kristallen blad, waardoor het kan worden gebruikt als bijzettafel, eettafel of bartafel.

Er wordt gezegd dat Gray zo tevreden was met het tafeltje dat het het enige meubelstuk was dat ze later meenam toen ze haar huis in Roquebrun verliet voor een appartement in Parijs.

Functionaliteit stond centraal in Gray's ontwerpmethodologie, gecombineerd met een verfijnd oog voor detail en lijnvoering. Inspiratie kan soms uit een onverwacht humoristische hoek komen, zoals de Bibendum-fauteuil, die zijn naam en vorm ontleent aan de zachte buikringen van het Michelin-mannetje.

Eileen Gray

Adjustable Side Table E 1027

ClassiCon

Tube Light

ClassiCon

Roattino Floor Lamp

ClassiCon

Occasional Table Round

ClassiCon